Kuş bakışı bakmak..

Kahve içindeki köpük gibi. Hangi yöne çevirsem kaçıyor.. Benden.

Bugün şehir.

-Önce biraz baktı.- Ne işi var burada acaba? Nereden geldi buraya?
Koca bir suyla yıkamalı, temizlemeli.
Her yer gibi kendimizden olmayanı kabul edemeyiz. Ardından gelen çaba ve zoraki kabulleniş ama hep hissettiriş. Bu kadar zor ve ardından gelen. Acının durağı gibi. Çok fazla aşama var bunun için.

Dış ağız.

-Köşe.- Çarpıp nasıl geri kaçayım? Artık buradayım. Belki de değilim. Gideyim mi? Her şeyden kaçacak yol o kadar açık olsa da kendimden kaçış yolunu henüz bulamadım..

"If i can’t be my own. I’d feel better dead.."