Girdap

Son..

Yeni bir başlangıcın ümidini taşımaktan ziyade sonların keskin görünümü içimi daha da huzurlu kılıyor. Bir şey beklemenin ve bitmek bilmez ümit etme çabasının gereksizliğinden olsa gerek yeniyıl gibi şenlikler tek bir hücremi dahi harekete geçirmiyor. Öylece olduğum yerde kalakalıyorum.. Artık..

Dahası bir şeyler beklemek, ummak, dilemek. İnsanın kendine hakaretinin en üst boyutu sayılmıyor mu?