Her yeni söylem erdemini kaybetmeye mahkum oluyor adeta. Susmak gibi. Eskiden avazı çıkana kadar bağırıp, etrafa salyalarını akıtanlar artık susmanın o göz kamaştıran büyüsünü keşfetmiş olmalılar ki, çok geçmeden buraya da el attılar.
Sessizlik diyorsun hemen konuşmalar doluyor içeriye. Bir anda ortalığı toz duman eden sel gibi. Ya da hangi odadan kimin çıkacağını kestiremediğimiz kalabalıkta evler. Taciz had safhada! Aynı durumu yalnızlık da yaşıyor bir bakıma. Yalnızlığı da hiç yalnız bırakmıyorlar. Değil mi?
Devam edecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder